Játningar Berts

Fimmtán ára afmælisdagurinn nálgast. Draumur Berts um skellinöðru og Emilíu rætast kannski – ábyggilega! Bert er bjartsýnn á framtíðina. En á gerist hið óskiljanlega – hið yfirnáttúrlega: Emilía segir honum upp. skyndilega rennur upp fyrir Bert að hann er forljótur og líf hans hefur engan tilgang framar.

„Enginn elskar mig. Emilía sagði mér upp og sagði mér sannleikann. Ég er ljótur… Hún sagði það beint upp í opið geðið á mér og fyrst hélt ég að hún væri að gera að gamni sínu… Kannski væri eins gott að ég dræpist bara strax. Bang, búmm, lokið á kistuna!“

En Bert væri ekki Bert ef sögunni væri þar með lokið. Lífið snýr aftur: „Gabríella er fallegasta nafn í heimi. Það fannst mér ekki í fyrra en núna finnst mér það.“ (Heimild: bakhið bókarinnar)

Ástand: innsíður góðar