Dalafólk II

Skáldsagan Dalafólk kom út í tveimur bindum á árunum 1936 (bindi I) og 1939 (bindi II). Höfundur skráir sig sem Hulda en er dulnefni fyrir Unnur Beneditksdóttir Bjarklind (1881-1946) og er ættuð úr Þingeyjasýslu. Var hún einungis tvítug þegar hún vakti athygli fyrir ljóð sín, sem áttu sterkar rætur í sögu lands og þjóðar.
Um Dalafólk segir Stefán Einarsson í Íslenskri bókmenntasögu 874-1960: „Dalafólk var rituð sem svar gegn Sjálfstæðu fólki Laxness og átti að lýsa lífinu á fyrirmyndarheimilum í Þingeyjarsýslu. Vera má að sú saga sé eitthvað fegruð, en lítill vafi er á því að bókin sé forvitnileg heimild um þroskaheimili hinnar frægu þingeysku menningar.“

Bókin Dalafólk II er skipt niður í 3 hluta, þeir eru:

• I.
  • „Nú birtir í býlunum lágu“
  • Straumnesfólkið
  • Gamalt og nýtt
  • Vertu sæl fóstra
  • Heimasætan
  • Jól í dalnum
  • Móðir hússins
  • „Ást er sól -„
• II.
  • „Þótt þú langförull legðir“
  • Boðberinn
  • Laufaspá
  • Reipin úr Miklaskóla
  • Við heita lind
  • Tveir sunnudagar
  • Minnsti bróðirinn
  • Þannig teflir lífið
• III.
  • Nýji Klausturdalur
  • Í Dældum
  • Við starfslok
  • Jóhanna Björk
  • Vorgleði
  • Sá, sem koma átti
  • „Fögur er foldin“

Ástand: gott, innsíður góðar, engin hlífðarkápu